Somnifobia, czyli lęk przed snem

Z każdym rokiem przybywa osób cierpiących na somnifobię, czyli dręczący lęk przed snem i zasypianiem. Następstwo tej choroby w dłuższej perspektywie czasu jest bardzo poważne – rzutuje bowiem na psychikę, emocje, a nawet funkcjonowanie fizyczne. Negatywne konsekwencje odczuwalne są niemal każdego dnia: pogorszenie nastroju, zmęczenie, stres, spadek jakości życia. W najgorszym przypadku choroba prowadzi do drażliwości, agresji, a nawet depresji.

Przyczyny

Najczęściej źródłem somnifobii jest podłoże psychiczne. Pierwsze oznaki choroby powinny stać się wyraźnym sygnałem, że z naszym organizmem lub psychiką dzieje się coś niewłaściwego. W ciągu dnia chory funkcjonuje bez problemu, wraz z nadejściem nocy pojawia się coraz silniejszy niepokój.

Przyczyny lęków najczęściej nie mają racjonalnego wytłumaczenia. Ich najrozmaitsze źródło, uzasadnione jest najczęściej sytuacją życiową osoby cierpiącej na somnifobię. W bardzo wielu przypadkach jest to strach przed śmiercią (która często porównywana jest do snu). Zdarza się, że obawa przed snem wynika ze złych doświadczeń, które miały wcześniej miejsce właśnie w nocy (np. śmierć bliskiej osoby). Również mogą to być złe nawyki i wspomnienia z dzieciństwa (lęk przed duchami, ciemnością itp.).

Objawy

Do najczęstszych objawów (pojawiających się w nocy przed zaśnięciem) należą:

• zaburzenia oddechu – staje się on szybki i płytki. Pojawia się również problem z nabraniem głębokiego wdechu;
• niepokój psychiczny – nieuzasadniony, trudny do opanowania lęk, wrażanie pomieszania rzeczywistości ze snem. Często towarzyszy mu także uczucie paniki i przerażenia;
• drętwienie kończyn – górnych lub dolnych;
• drgawki – kończyn lub nawet całego ciała;
• podwyższony puls – towarzyszy mu często nieregularne bicie serca (wywołujące jeszcze silniejszy niepokój);
• nadmierna suchość w jamie ustnej i mdłości;
• potliwość;
• krótki, niespokojny sen przerywany koszmarami.

Jak poradzić sobie z problemem z zasypianiem?

1. Postaraj się zmęczyć. I to dosłownie. Fizyczne zmęczenie, wynikające z odpowiedniej ilości ruchu dostarczonej w ciągu dnia oraz chodzenie spać o tej samej porze powinno ułatwić zasypianie.
2. Odrzuć stres i zmartwienia! Nie jest to proste zadanie do wykonania. Spróbuj nie myśleć o problemach i nie analizuj ich.
3. Pozwól sobie na chwilę relaksu. Ciepła, przyjemna kąpiel lub ćwiczenia relaksacyjne/medytacyjne powinny wyciszyć i uspokoić twój organizm.
4. W dłuższej perspektywie czasu… postaraj się dokładnie przeanalizować swój ostatni tydzień-miesiąc i zaobserwuj, co wywołuje w tobie największy stres lub niepokój. Może to być np. środowisko pracy lub problemy rodzinne. Czasem uświadomienie sobie problemu i pogodzenie się z nim (kiedy jego rozwiązanie nie jest możliwe) może być barierą, po której przełamaniu znów może powrócić spokojne i łatwe zasypianie.
5. Skorzystaj z porady terapeuty lub psychologa.
6. Naucz się odpoczywać. W ciągu dnia rób sobie krótkie przerwy, podczas których dosłownie „zresetujesz” nagromadzone w ciągu dnia emocje, uspokoisz i wyciszysz organizm.
7. Zadbaj o higienę swojego snu. Sprawdź, czy materac, na którym śpisz jest dla ciebie wygodny – czy nie zapadasz się w nim lub czy nie jest dla ciebie zbyt twardy. Warto również zbadać, czy nie pojawiły się na nim trwałe odkształcenia, które utrudniają komfortowe i poprawne ułożenie ciała w czasie snu.